'Ik dacht: 'maar eens kijken hoe het gaat, een eigen bedrijf''

Werk

U heeft een bedrijf. Dat bedrijf heet SDP Advies. Klanten kunnen een offerte aanvragen voor onder meer meditation, training en coaching. Wat zette u er toe aan dit bedrijf op te richten?

Ik heb eigenlijk twee bedrijven. Dit is een éénmansbedrijf. Ik heb met een compagnon nog een ander bedrijf, ADXpert. Dat gaat meer over de zieke werknemer, dus als bedrijven hoofdpijndossiers hebben, als iemand langdurig ziek is en als ze denken ‘wat moet ik ermee?’, dan helpen wij. Soms wordt een werknemer begeleid naar een baan ergens anders. SDP Advies ben ik acht jaar geleden mee begonnen. Ik vind het leuk om na een paar jaar weer iets anders te gaan doen. Ik had een paar jaar in het basisonderwijs gewerkt en een poosje in Nijmegen aan de Katholieke Universiteit. In Gorinchem heb ik Nederlands gegeven en ik heb bij Eleos gewerkt. Toen dacht ik: ‘misschien is het leuk om ergens eindverantwoordelijke te worden, omdat je dan beter de cultuur in een bedrijf kunt bepalen dan wanneer je steeds net onder de top zit.’ Een andere optie was zelf een bedrijf beginnen en dat is het uiteindelijk geworden. Ik vind het wel prettig dat ik m’n eigen agenda kan regelen, want toen ik bij Eleos werkte was in november/december al een heel groot gedeelte van de agenda van volgend jaar ingevuld. Dat voelde niet zo goed, dus ik dacht: ‘maar eens kijken hoe het gaat, een eigen bedrijf.’

Waarom een bedrijf op het gebied van training, meditation en coaching?

Ik ben als onderwijzer begonnen en dan wil je dat kinderen groeien en zich ontwikkelen. Coaching en meditation zitten een beetje op hetzelfde terrein. Daarbij wil ik altijd een baan waarbij ik met mensen werk. Ook toen ik manager was zag ik een bedrijf als mensen die met elkaar samenwerken. Dat is hoe ik meer over een bedrijf denk dan als een structuur of een systeem. In mijn denken staan mensen centraal. Coaching, meditation en training geven zitten dan op een lijn. Je kijkt hoe mensen kunnen groeien en hoe je daaraan kunt bijdragen.

U hebt in het verleden enkele reizen gemaakt voor Friedensstimme. Hoe zag zo’n reis er in grote lijnen uit?

Dat ligt eraan waar je naar toe gaat. Ik ben een paar keer boven de poolcirkel geweest. Je begint eigenlijk altijd in Moskou. Daar zijn vier vliegvelden, sommige voor internationale en sommige voor binnenlandse vluchten. Van het ene naar het andere vliegveld reizen kost heel veel tijd, omdat er in Moskou eigenlijk altijd file staat. Daarna neem je een binnenlandse vlucht. Vorige keer zijn we naar mensen geweest die in de toendra woonden. Dan ga je met een hele grote wagen of met een slee achter een sneeuwscooter. De bevolking bestaat voornamelijk uit rendierhouders.

U heeft pas een boek geschreven over bemiddelen. Wat was de reden voor u om dat boek te schrijven?

Ik zie dat er in christelijke gemeenschappen soms gedoe ontstaat, vaak met grote gevolgen. Het begint klein, mensen gaan zich ermee bemoeien, iemand die bij een conflict betrokken is praat er met een ander over en zo krijg je polarisatie, terwijl het christelijke gemeenschappen zijn. Vervolgens ontstaat er een wij-zijdenken. Dat is slecht voor een gemeenschap en die valt dan ook uit elkaar. Ik zie dat mensen zich dat aantrekken en denken ‘misschien kan ik iets betekenen voor twee mensen die een conflict hebben.’ Een andere situatie is dat er een vergadering is en dat er polarisatie is. De voorzitter doet dan z’n best om dat op een goede manier te leiden. Als mediator zie je dat steeds een aantal fouten gemaakt worden waardoor het conflict in plaats van dat het kleiner het juist groter wordt. Het is natuurlijk fijn als mensen willen bemiddelen in zo’n conflict en ook als ze dat snel doen, want hoe langer je wacht hoe groter zo’n conflict wordt. In het boekje wil ik mensen helpen, voorkomen dat ze dingen fout doen en ze uitleggen hoe ze het dan wel moeten doen. Het boekje is dus echt voor leken, bestuurders, toezichthouders, mediators die soms worden gevraagd om te bemiddelen of iemand die twee mensen uitnodigt voor een gesprek omdat er een conflict is of dreigt.

Actualiteit

Pas kwam in het nieuws dat het College van de Rechten van de Mens iemand in het gelijk had gesteld die zei dat hij vanwege zijn religie (hij was christelijk) was afgewezen bij een advocatenkantoor. Een advocaat die daar werkte zei: ‘We nemen toch ook geen jihadist aan?’ Maakt u zich zorgen als u dit leest?

Nee, daar maak ik me niet zoveel zorgen over. Ik denk dat dit niet zoveel gebeurt en dat het maar zelden voorkomt dat iemand wordt afgewezen omdat hij/zij christen is. In andere delen van de wereld is natuurlijk wel heel veel vervolging, maar hier zie ik dat nog niet zoveel gebeuren. Soms zijn er wel specifieke dingen zoals wanneer je een biologisch onderzoek doet en je zegt dat je in de schepping gelooft, maar om me heen zie ik niet echt dat mensen worden afgewezen omdat we christen zijn. Het kan natuurlijk wel een keer gebeuren, maar ik zie dit meer als een incident.

Dus u ziet de positie van christenen in het algemeen niet perse verslechteren?

Na een korte stilte: ik denk het niet. Als het gaat over verdrukking of uitsluiting zie ik dat zeker niet als het allergrootste gevaar. Ik maak me meer zorgen over hoe het intern in de christelijke gemeenschap is, of er nog wel genoeg bezieling is en zicht over waar het om gaat in het christelijk leven. Ik zie bijvoorbeeld dat er een neoliberalisme is waardoor het heel erg ter discussie gesteld wordt of je kinderen nog wel met een bepaalde overtuiging mag opvoeden of dat je ze zelf moet laten ontwikkelen. Dat kan natuurlijk helemaal niet: opvoeden zonder te vormen. Maar dat christenen ergens niet mogen werken of uitgesloten worden daar merk ik eerlijk gezegd erg weinig van.

Tussen Kerst en de jaarwisseling verscheen er een stuk van u in het RD waarin u zei dat u niks hebt met Kerst. U schreef: ‘Ik heb niks met Kerst. Zoiets kun je alleen maar zachtjes tegen jezelf zeggen. Niet in het openbaar. Thuis ook niet.’ Hoe werd daarop gereageerd?

Thuis kan ik het ook beter niet zeggen, want mijn vrouw was het er helemaal niet mee eens. Die vindt kerst juist mooi, gezellig en fijn. Ze vond het nogal asociaal. Ik had het beter niet kunnen doen, volgens haar. Sommige mensen begrijpen het, die zijn het er mee eens. Anderen begrijpen het niet, die zien het heel anders en dat is prima. Met columns zie je vaak dat mensen gaan nadenken en als iedereen het met je eens is denken ze natuurlijk niet na. Het is goed dat mensen het er niet mee eens zijn, of dat ze er over gaan discussiëren of een mailtje er over gaan schrijven. Zolang mensen er over gaan nadenken: prima.

Verkiezingen

Hoe ziet u de verkiezingen in voor de christelijke partijen?

Je kan zeggen: ‘politiek is een vak.’ Dat is natuurlijk ook zo. Politiek is een vak met eigen spelregels en in elk vak kan je professioneel zijn en niet professioneel. Je kan een goede politicus zijn en geen goede politicus. Je kan hele goede ideeën hebben en toch geen goede politicus zijn omdat je het wel gelijk hebt maar omdat je je gelijk niet aan de man kan brengen. Ik denk dat er bij CU en SGP wel hele goede, deskundige politici rondlopen, wat ook gezien en opgemerkt wordt. Ze kunnen het ook goed verwoorden aan mensen die helemaal geen christelijke achtergrond hebben. Ze durven hun punt duidelijk te maken en ergens voor te gaan staan ook al is dat niet ‘trendy’. Daarom vind ik het wel dat politici het goed doen. Je ziet ook in de peilingen (wat zegt dat?) dat ze er niet slecht voorstaan.

Is de SGP klaar voor regeringsdeelname? Zo ja, onder welke voorwaarden?

Lachend: dat is een moeilijke vraag. Daarna, serieus: het ergste wat in ons land gebeurt is dat er heel veel kindertjes gedood worden door abortus en dat vind ik echt heel erg. Dat is echt een hele erge zonde van ons volk. Ook euthanasie is een grote zonde. Dat zou dan wel heel erg belangrijk zijn. Dat is ook wel het belangrijkste wat ik kan bedenken.