Ze is literatuurkenner, tot voor kort docent Nederlands op de Gomarus Scholengemeenschap in Gorinchem en actief betrokken met jongeren. Een column van mw. J. Kreijkes.
De jongen is bepaald geen prototype GG’er. Zwart leren jack, warrig kapsel, ketting om de hals, bescheiden armbandje met de letters WWJD om z’n pols. Hij gaat elke zondag naar de kerk, maar met de JV heeft hij niet zoveel want ze begrijpen daar zijn vragen niet. Hij bezoekt wel andere avonden waarin over het geloof gesproken wordt. Op catechisatie kan hij zijn vragen niet kwijt en ze vinden hem maar lastig. Hij wil de kerk niet verlaten, maar walgt van de schijnheiligheid die hij er ziet en hoort. En zijn eigen hart? Dat zit vol zonde! Hij heeft Jezus nodig, maar kan Hem niet vinden.
Het meisje ziet er keurig uit: rok ruim over de knie, shirtje niet te laag uitgesneden, ze draagt geen oorbellen, is niet opgemaakt en haar haren zijn degelijk lang en zonder al te veel franje samengebonden. Een refo zoals we dat graag zien. En als je met haar in gesprek gaat legt ze uitvoerig uit hoe belangrijk het is dat je naar de kerk gaat en dat je mensen geen aanstoot moet geven. Bekering? Ja, zeker nodig, maar dat is een zaak die bij God ligt. Natuurlijk, ze bidt wel, gaat naar JV, leeft beslist niet in openbare zonde, maar je kunt het tenslotte niet met je werken verdienen. Moeilijk hoor, maar misschien ziet God nog wel een keer naar haar om.
Tja, ze is niet kort van stof en ook niet diep van inzicht. Ogenschijnlijk oerdegelijk, maar ik word zo verdrietig als ik dit soort jongeren hoor. Met al die nadruk op uiterlijkheden en rechtzinnig gepraat zijn we nog roomser dan de paus geworden.
Wie praat met deze jongeren over de kernzaken in plaats van de bijzaken? Of laten we ze allebei alleen aanmodderen? Ons jeugdland is een zendingsland met een heleboel vacatures en ook jongeren mogen solliciteren!
Mw. J. Kreijkes
Reactie plaatsen
Reacties